L.dz. 778/MPORIA/2025
Kraków, 17 kwietnia 2025 r.
OPINIA nr ZR 310
Zespołu Rzeczoznawców
przy Radzie Małopolskiej Okręgowej Izby Architektów RP
Treść pytania:
Pytanie nr 1.
Zwracamy się do Zespołu Rzeczoznawców przy Radzie MPOIA RP z wnioskiem o wydanie opinii dotyczącej następującego pytania: Czy dojście do budynku mieszkalnego wielorodzinnego, które pełni również funkcję dojazdu (zgodnie z § 14 ust 3 Rozporządzenia) jest uznawane za „drogę” lub „ciąg pieszo-jezdny” w rozumieniu
§ 40 ust. 4 dotyczącego lokalizacji placu zabaw? Czy przeciwnie – jest to komunikacja wewnętrzna kołowa i piesza, niepodlegająca pod nazewnictwo dróg i ciągów pieszo- jezdnych?
Pytanie nr 2.
Czy przepis dotyczący zachowania 10 m odległości placów zabaw od linii rozgraniczających ulicę, dróg i ciągów pieszo-jezdnych dotyczy tylko dróg publicznych i wewnętrznych oraz ciągów pieszo-jezdnych stanowiących dojazd do działki budowlanej, czy także dojść i dojazdów do budynków w obrębie inwestycji?
Podstawa prawna:
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, Dz.U.2022.0.1225 t.j. (z późniejszymi zmianami)
§ 14 [Dojścia i dojazdy]
- Do działek budowlanych oraz do budynków i urządzeń z nimi związanych należy zapewnić dojście i dojazd umożliwiający dostęp do drogi publicznej, odpowiednie do przeznaczenia i sposobu ich użytkowania oraz wymagań dotyczących ochrony przeciwpożarowej, określonych w przepisach odrębnych. Szerokość jezdni stanowiącej dojazd nie może być mniejsza niż 3 m.
- Dopuszcza się zastosowanie dojścia i dojazdu do działek budowlanych w postaci ciągu pieszo-jezdnego,
pod warunkiem że ma on szerokość nie mniejszą niż 5 m, umożliwiającą ruch pieszy oraz ruch i postój pojazdów. - Do budynku i urządzeń z nim związanych, wymagających dojazdów, funkcję tę mogą spełniać dojścia,
pod warunkiem że ich szerokość nie będzie mniejsza niż 4,5 m.
§ 40 [Place zabaw dla dzieci]
- Odległość placów zabaw dla dzieci, boisk dla dzieci i młodzieży oraz miejsc rekreacyjnych od linii rozgraniczających ulicę, dróg, ciągów pieszo-jezdnych, okien pomieszczeń przeznaczonych na pobyt ludzi oraz miejsc gromadzenia odpadów wynosi co najmniej 10 m, przy zachowaniu wymogów, o których mowa w § 19 ust. 1.
- Plac zabaw dla dzieci powinien być ogrodzony.
- Ogrodzenie placu zabaw dla dzieci od strony drogi, ulicy, parkingu lub ciągu pieszo-jezdnego wykonuje się z materiałów i w sposób zapewniający bezpieczeństwo ludziom i zwierzętom. (…)
Opinia Zespołu Rzeczoznawców przy MPOIA:
Odpowiedź na pytanie nr 1
Pierwotna treść § 40 ust. 3 regulowała odległość placów zabaw dla dzieci jedynie od linii rozgraniczających ulicę, od okien pomieszczeń przeznaczonych na pobyt ludzi oraz od miejsc gromadzenia odpadów.
Po ostatniej nowelizacji Rozporządzenia (Dz.U. 2023 poz 2442 - Rozporządzenie Ministra Rozwoju i Technologii z dnia 27 października 2023 zmieniające rozporządzenie w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie) treść § 40 została w znacznym stopniu rozbudowana oraz zmieniona.
W aktualnym brzmieniu w/w przepisu, Ustawodawca rozszerzył listę obiektów budowlanych, od których plac zabaw dla dzieci powinien być odsunięty o normatywne 10 m. Należy podkreślić, że obiekty te wymienione są enumeratywnie a co za tym idzie, ich lista jest zamknięta.
Plac zabaw powinien być odsunięty o 10 m od następujących obiektów budowlanych:
ulic (linii rozgraniczających ulicę), dróg, ciągów pieszo-jezdnych, okien przeznaczonych na pobyt ludzi, miejsc gromadzenia odpadów.
Na uwagę zasługuje również fakt, że konieczność zachowania odległości od ulic, dróg oraz ciągów pieszo-jezdnych niewątpliwie nie dotyczy względów bezpieczeństwa, albowiem tę kwestię reguluje ust. 5 i 6, który mówi o konieczności ogrodzenia placów zabaw.
Należy zatem uznać, że konieczność zachowania odległości 10 m pomiędzy placami zabaw a ulicami, drogami i ciągami pieszo-jezdnymi (a także miejscami gromadzenia odpadów) wynika ze względów higieniczno-sanitarnych i w przypadku ulic, dróg i ciągów pieszo-jezdnych ma związek z częstotliwością przemieszczania samochodów po wyżej wymienionych elementach infrastruktury drogowej, która z kolei przekłada się na wielkość emisji spalin w bezpośrednim sąsiedztwie placów zabaw.
Ponieważ częstotliwość poruszania się samochodów po dojściach do budynków, które pełnią jednocześnie funkcję dojazdu jest radykalnie mniejsza niż po ulicach, drogach i ciągach pieszo-jezdnych, ilość spalin emitowana przez samochody poruszające się po dojściach do budynków jest pomijalna.
Zdaniem autora niniejszej opinii, dojście do budynku, o którym mowa w § 14 ust 3 Rozporządzenia,
pełniące równocześnie funkcję dojazdu do tegoż budynku niewątpliwie nie jest ani ulicą ani drogą ani też ciągiem pieszo-jezdnym, a zatem odległość placów zabaw od takiego dojścia nie jest uregulowana żadnym przepisem Rozporządzenia i w związku z tym może być dowolna.
Odpowiedź na pytanie nr 2
Należy zauważyć, że przywołany powyżej przepis § 40 ust. 3 Rozporządzenia, reguluje odległość placów zabaw dla dzieci od linii rozgraniczających ulicę, od ciągów pieszo-jezdnych oraz od dróg – nie rozróżniając jednakże czy jest to droga lokalna, dojazdowa, wewnętrzna itp. Za wyjątkiem dojścia do budynku a także dojścia do budynku pełniącego również funkcję dojazdu, o którym mowa w § 14 ust 3 Rozporządzenia – wszystkie inne drogi niezależnie od ich statusu – zgodnie z § 40 ust. 3 Rozporządzenia powinny znajdować się w odległości
10 m od placów zabaw dla dzieci.
(MK)
arch. Wojciech Dobrzański
Koordynator Zespołu Rzeczoznawców
przy Radzie Małopolskiej Okręgowej IARP
arch. Marek Kaszyński
Przewodniczący Rady
Małopolskiej Okręgowej IARP
Niniejszy dokument nie stanowi oficjalnej wykładni przepisów prawa i nie może być stosowany jako podstawa prawna do rozstrzygnięć w indywidualnych sprawach. Opinie i propozycje zawarte w stanowiskach Małopolskiej Okręgowej Izby Architektów RP należy traktować jako materiał pomocniczy.